Merhamet, bir kimsenin veya bir başka canlının karşılaştığı kötü durumdan dolayı duyulan üzüntü, acıma anlamına gelir.
İnsanı güzelleştiren, özelleştiren, faydalı kılan, bencilliğinden arındırıp toplumsallaşmasını sağlayan önemli biridir merhamet. Toprağın bire bin vermesi, yağmurun bereketi; karın saflığı, beyazlığı suyun berraklığı, çayın sıcaklığı, çiçeğin kokusu, kuşun uçuşu, merhametle değil midir? Hastalıkların artmasının, güçlünün zayıfı ezmesinin, savaşların bir türlü bitmemesinin, özgürlüğün rafa kaldırılmasının, insanın gittikçe raydan çıkıp fıtrattan uzaklaşmasının, çocuk istismarının, kadına şiddetin, erkeğin kadını tarafından itibar görmemesinin, insanların kin ve nefretlerinin esiri olmasının temelinde merhametin insanlar tarafından yeryüzünden kovulması değil midir? Merhamet olmasa dünya kendi ekseni ve güneş'in etrafında döner mi sanıyorsunuz.İşçisini köle gibi çalıştırıp onun hakkını hukukunu gasp eden, çocuklara bağıran çağıran onlara eziyet eden, onları dilendiren, komşularını sürekli rahatsız edip illallah dedirten, etrafındaki insanları dilleri ile zehirleyen, insanlıktan nasibini almayıp her türlü rencide edici aşağılayıcı kırıcı lafı ulu orta yerde söylemekten çekinmeyen, arabasıyla zavallı hayvanları ezip geçen onları taşla, kurşunla sopayla linç eden; anne ve babasına ağza alınmayacak küfürler savunup onlara zulmeden, etrafını kirletip çevreye kötü koku yayılmasına sebep olan, kendi ırkını dünyanın en ulu ırkı görüp diğer insanları kendilerine hizmet etmek için yaratıldığına inanan ve onları dışlayıp onlara yaşamı zehreden, üstüne aldığı vazifeyi hakkıyla yerine getirmeyip nutuk çekmek ile birilerinin gözüne girme düşüncesi taşıyan, ehil olmayan; fakat insanları sadece ''bizden olsun da kim olursa olsun'' mantığıyla vicdanlarını satılığa çıkaran insanlar yüzünden sürüldüğümüz bu geçici dünyada cehennemi yaşamıyor muyuz? Merhametten yoksun bir insana insan demeye gönlümüz razı olur mu? İçinde merhamet barındırmayan insan ruhsal açıdan büyük sıkıntıları olan insandır. Nefret tohumları toprağa ekildiği zaman toprağı da zehirlemez mi Yağmurdan bereketi aldığımız vakit toprağa can bağışlanır mı, çatlayan dudaklar halini arz edebilir mi, tohum filizlenir mi, çiçekler mis kokular saçar mı etrafa, kuşlar ağaca beste yapar mı, balığın karnında inci biter mi?

Gittikçe bitiyor içimizdeki sevgi, yok oluyoruz,
Mutlu olmayı bırakıp nefret doluyoruz.
Yüreğimizin en ücra köşesine sevgi tohumları aşılayan merhamet değil midir? İçinde merhamet barındırmayanlar gerçek sevgiye ve aşka ulaşabilmesi mümkün değildir.
Merhameti sol tarafından söküp atanlar dünyanın rengine aldanarak sonsuz olanı elinin tersiyle itip, geçici olana sahip olmak isteyenlerdir. Merhamet insanı sonsuzlaştırıp geçici olanı ebedi olana asla tercih etmez.
Sevmeyen, sevilmeyen ve dünyayı ateşe verecek kadar merhamet duyguları körelmiş insanlar yüzünden her şey güzelliğini, özelliğini yitirmedi mi? Merhamet barındırmayan bir yürek beton gibidir; sert, verimsiz, soğuk, incitici… ''İnsanların seçkini faydalı olan kimselerdir. Halk nazarında muteber kimse merhametli olan kimsedir.

Evlat sevgisi, yaşlılara, yoksullara, hastalara, engellilere, yetimlere, kimsesizlere yardım etme gibi erdemler merhamet duygusunun yansımalarıdır. Merhamet duygusunun önündeki en büyük engel insanın önündeki yaşam biçimleridir. Sürekli bana, sadece bana…''Altta kalanın canı çıksın.'' gibi benini merkeze alıp bütün her şeyin kendi ekseninde dönmesi için çabalayan, içinde zerre merhamet taşımayanlar yüzünden merhamet duygusuna hasret bir vaziyette yaşamla mücadele halinde değil miyiz? İçinde yaşadığımız toplumun acılarını azaltıp mutlu olmaları için çabalamadığımız sürece asla mutlu ve faydalı birer birey olamayacağız Bu da tüm varlıklara merhamet etmekle mümkündür. Sana nasıl davranılmasını istiyorsan sen de başkalarına öyle davran anlayışı aslında insan hayatını özetliyor. Kendini merhametle kuşatmayan, acımasız, gaddar, insanlara ve çevresindeki bütün varlıklara kan kusturan kişinin bir gün gücü tükenir bir zavallı duruma düşerse gücü elinde bulunduranın kendisine merhamet etmesini istemez mi? insanın içindeki o merhamet duygusu olmazsa ruhunun, bedeninin bir ehemmiyeti var mı? Merhamet İnsanın ''insan'' olma vesikasıdır. Merhametten yoksun bir insan zamanla bir canavara dönüşür.

Eskiden sevdiklerimiz yüreğimizin derinliklerinde iken şimdi aramızda can ve dijital ekranlar var. Kokusuz, renksiz, samimiyetten yoksun ve yüzeysel… Bütün bunlar samimiyetin yok olmasına ve merhamet duygusunun kaybolmasına neden olmuştur maalesef. İnsan bireyselleştikçe merhamet duygusu körelir; fakat toplumsallaştıkça da acıyacak, yardım edecek, derdine derman olacak, insanlarla bir arada yaşamak zorunda kalacak ve zamanla merhamet duygusu gelişip güçlenecektir
İçinde merhamet barındıran kalpler kutsaldır. Orada açlık, susuzluk, sıkıntı, keder, tasa yokluk, kötülük, ayırıp kayırma, şiddet, çekemezlik yoktur. Ancak insanlara merhamet eden büyük insandır. Mevki, makamla ve parayla asla erdemli ve merhametli insan olunmaz. Kendi milletine kan kusturan, onları sürüm sürüm süründüren, açlığa, sefalete, çaresizliğe iten bir yönetici için insan kavramını kullanabilir miyiz? Kalp yaratıcının evidir.Merhametten yoksun olanlar gönül kırmaktan rahatsızlık duyar mı hiç? Oysa merhamet bize hava kadar lazım, ekmek kadar lazımdır. ''Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın.'' anlayışıyla hareket ediyoruz; fakat çok kısa zaman sonra yılanın bir sonraki adresi biz olacağız. Çünkü merhamet duygusunu yitirmiş biri için insanın hiçbir önemi yoktur, kendisi dışında bütün insanlar değersizdir. İnsanın önemsizleşip değerini yitirdiği bu gök kubbenin altında huzur olur mu?

Ne acılar yaşıyoruz şu gök kubbenin altında. Dünyanın kirlenmesi, filmlerin bozulması ve artık içten, masum, çıkarsız sevgilerin yaşanmamasının temelinde insanı ''insan'' yapan ona hayatı anlamlı kıldıran, yaşama sevinci veren, yaşatan, yücelten, merhamet duygusunun yitirilmesidir. Kapkaranlık dünyamızda bembeyaz bir gerçektir merhamet.
Merhamet duygusunu sol tarafımızda kaybettiğimizden beri avareyiz, biçareyiz, yorgunuz bunca olanlardan sonra bile hala dilimiz lal ve suskunuz. Bundan sonraki süreçte elimizden geleninden çok yüreğimizden gelenini yapmaya gayret göstereceğiz. Güzeli görebilmek, çirkini güzelleştirmek, öfkeye su serpmek, geçmişe sünger çekip daha güvenli adil bir dünya inşa etmek, insanı ve insanlığı kendi özüne kavuşturmak, eğitime taze kan bağışlamak, üretime ruh katmak, insana sadece insan olduğu için değer verip ten, dil, din ayrımcılığına son vermek, fıtrata uygun hareket edip kendimize ve çevremize faydalı olabilmek için merhamet iksirini toprağa, gönüllere, yağmura, suya, aşılayıp tüm insanların mutlu olmalarını sağlamalıyız ki savaşsız, kavgasız, gürültüsüz bir hayat inşa edebilelim, yoksa akıbetimiz hiç de iyi olmayacak bu gidişle. Merhamet duygumuzu eyleme dönüştürmek dileğiyle…