Özcan Türkmen yazdı.

Sorumluluğun önem ve değerini gündelik hayatımıza yansıtalım. Haklarımız ve görevlerimizin dengeli olması gerektiğini unutmayalım.
İnsanları birbirine yaklaştıran iki temel ögeden birinin savaş diğerinin de eğlence olduğunu biliyoruz. Yine biliyoruz ki eğlence, hayatımızın vazgeçilmezidir. Eğlenceye ayıracak süreyi iyi belirleyelim.
Zamanı biz yönetemezsek zamanın bizi yöneteceğini akılımızdan çıkarmayalım.
'Aşağıdan bakıldığında çok yüksek görülen dağın zirvesine çıkınca onun tepeden farksız olduğunu anlarız.' Bunun böyle olduğunu bilelim. Bilmek yetmiyor; bunu, somut örneklerle çevremize anlatalım.
Çocuğun ya da anne babanın arkadaşı, onun en büyük destekçisi olabildiği gibi en büyük kösteği de olabilir. Bu itibarla hepimiz arkadaş seçimini iyi yapalım. Arkadaş belasına uğramayalım. Arkadaşlar kavun gibidir. Bir iyi için birçoğunu koklarsınız. Arkadaşlarla 'arkadaş' sınırını iyi çizilelim. Anne babamızı 'arkadaş' gibi görelim ancak onların öncelikle 'anne - baba' olduklarını hep hatırlayalım.
Ödül ve ceza dengesini kuralım.
Birbirimizle beraber yaşamaktan mutlu olalım.
Çevremizdeki akıllı kişiler, bize yardımcı olur. Yardımcı olmak ve yardım almak, insanî olmaktır. Yardım için sevgi saygının esas olduğunu gözden uzak tutmayalım. Hatırlayalım: 'Araba devrilince yol gösteren çok olur.'
Birbirimize anlatalım; bilemediklerimizi öğrenmek/öğretmek için çaba gösterelim. Birbirimizin hem yaptığı işi hem birbirimizin kişiliğini sevmeye çalışalım.
Bir anlamda cesaret, biraz daha fazla dayanabilmektir. Birbirimizi cesaretlendirebiliriz. Bu, bir yardımdır. Bu yolda hatalarımız olabilir; hatalardan ders alalım.
Çocuğun eksiği, ana babanın eksiği; ana babanın eksiği de çocuğun eksiği… Birbirimizi tamamlayalım, birbirimiz anlayalım. Çocuk ana babayla güçlü; ana baba çocukla daha güçlü….
Engellerle karşılaşabiliriz. Problemlerimiz dayanılamaz olabilir. Hayat çekilmez olur belki de.
Problemlerin güçlüğünden korkmayalım. Güç olmasa o, zaten problem olmazdı. İçimizdeki gücü harekete geçirelim.
Birbirimizi daha çok önemseyelim. Önemsenmemek, öfke ve saldırı doğurur. İnsanın en büyük ihtiyacının önemsenmek olduğunun farkında olalım.
Çocuklarımıza daha az soralım; çocuklarımızı daha çok dinleyelim.
Yerinde ve zamanında ama haklı muhalefete kulak verelim.
Sevginizin ön şartı olmasın. Çocuğunuz açısından onu ne kadar sevdiğiniz değil bu sevginizin onun tarafından ne kadar anlaşıldığı önemlidir. İfade edilmeyen sevgi, yetersiz sevgidir. Aşırı sevgi, çocuğu boğar, çocuğa yeteneğini tanıtmaz. Onu ölçülü sevin.
Genç doğru eleştirir ama kendi eleştirilmeyi sevmez. Genç bir eliyle iterken öteki eliyle çeker. Onun elini bırakmayalım. Onun mesajını iyi anlayalım. O eli, başkası tutmasın. Çocuğun önünde olursak o, nereye gittiğini bilmez. Onu karşımıza almayalım. Onun arkasında durursak da o, hedefini belirleyemez. Onunla yan yana ama dosdoğru yürüyelim. Ayrıcalıklı değiliz ama ayrı ayrıyız. Kendimizi ve çocuğumuzu kimseyle kıyaslamayalım. Her insan benzersizdir. Biz tekiz. Tek olan kıyaslanmaz. 'Bal bal' demekle ağzın tatlanmayacağını bilelim.
Bencil davranışlarımızı tekrar etmeyelim.
Kaynakları etkili ve verimli kullandıktan, elimizden geleni yaptığımızdan emin olduktan sonra rahat olalım.
Unutmayalım: Başarının sırrı, uğraşılan konuya hakim olmaktır.
Çocuğumuz bizim her şeyimizdir. Anne baba çocuk ilişkilerinde daha az sıkıntı yaşayabilmek için gelin şimdi de bu konuyu ana başlıklarıyla özetleyiverelim şöyle bir:
Aile içi iletişimde iletişim kanallarını kesinlikle kapatmayalım.Ailecek ortaklaşa vakit geçirme süremizi artıralım.
Akranlarıyla kesinlikle kıyaslamayalım.Başarıyı hatırlatan şeylerle yaşamanın hazzını tadalım.
Başkalarının yanında aşağılayıcı, küçük düşürücü söz ve davranışlardan kesinlikle uzak duralım.
Çatışmaya girmeyelim. Soruna değil çözüme odaklanalım.Çevreden başarılı modelleri örnek alması hususunda destek olalım.
Çocuğumuza onun gelişim çağı özelliklerinin farkında olarak yaklaşalım. Gelişim dönemlerine bağlı olarak ortaya çıkan tepkilerinde esnek ve anlayışlı olalım.Çocuklarımızın kaliteli bir eğitim hayatı geçirebilmesi için anne baba olarak aşağıdakilere özellikle dikkat etmemiz gerekiyor:
Çözüm odaklı yaşamanın yollarını araştıralım. Davranışlarımızda ve sözlerimizde kesinlikle tutarlı olalım.
Doğal, açık ve sade olalım. Eleştirilerimiz mutlaka 'özel' yapalım. Fikirlerinin önemli olduğunu hissettirip belli konularda fikrini alalım. Hareketlerimizde ve sözlerimizde kesinlikle onu sevdiğimizi hissettirelim. Hata payımızı hep ölçülü kullanalım. İkna gücümüzü yerli yerinde kullanalım. Kardeşler arasında ayrım yapmamaya azami ölçüde dikkat edelim. Kaygılarımızı kontrol edelim. Kendi yaşımızın tecrübesini çocuğumuzdan beklemeyelim. Kendimizi ulaşılmaz göstermeyelim.
Notun iyisi ile de kötüsü ile karşılaşabileceğini önce biz kabul edelim; sonra ona kabul ettirelim. Onu olduğu gibi kabul edelim. Kendimiz de olduğumuzdan farklı göstermeyelim. Öğüt vermek yerine örnek olabilmeye çalışalım.
Özgüven geliştirici çalışmalara katılmasına imkan ve fırsat hazırlayalım.
Psikolojik problemleri ve beden sağlığı ile yerinde ve zamanında ilgilenelim. Sosyal medya ile ilgili iş ve işlemlerinde kontrolü elden bırakmayalım. Söz hakkı olduğunu kabul edip söz hakkı vermeye özen gösterelim.
Takıntılarımızdan kurtulalım. Yaşına göre sorumluluk almasını asla ihmal etmeyelim.