ÖZCAN TÜRKMEN

Ağlama üzerine hemen herkes kendince bir şeyler söyler.
Hemen herkesin ağlama ile ilgili söyleyişleri kendine göredir elbet.
'Öz ağlamayınca göz ağlamaz.' ya da 'Öz ağlamayınca göz yaşarmaz.' atasözümüzü Neşet Ertaş rahmetliden yıllar önce ilk defa duyduğumda çok etkilenmiştim.
'Özün ağlaması' kavramı, derinden etkilemişti beni.
Yapmacık ağlamalar, gelir aklıma o gün bugün. '-mış gibi'ler arka arkaya şimşek gibi çakar beynimde. Özü ne, ne zaman, nerede nasıl ağlatır? Özün ağlamasını yüz belli eder mi? Öz ağladıkça yürekten çıkan sözler nerelere kadar ulaşır, kimlere ne kadar etki eder? Vb. sorular zihnimi zorlar hep.
'Ne ölü görmüş ağlamış, ne düğün görmüş oynamışlar' geçer gözümün önünden biteviye.
En küçük sevinç ya da üzüntü karşısında hemen ağlayıveren, gözyaşlarını tutamayan benim gibi gözü sulular bırakmaz hiç yakamı.
Çok sıkıntı çekenleri, eziyet görenleri, bitkin duruma düşenleri; anası ağlayanları unutmam mümkün mü hiç.
Kim kimin anasını nasıl ağlatmış, hatırlıyorum ben de hemen sizler gibi. Kimlerin gözleri kan çanağına dönüyor görüyorum; anlıyorum, biliyorum ben de sizler gibi.
'Bir göz ağlarken öbür göz gülmez.' atasözümüzü çokları unutsa da ben unutmuyorum sizler gibi.
Kimler, kimlerin gözünün yaşına bakmıyor; kimler kimlerin ahını alıyor aklıma geliveriyor hemen sizler gibi. Kurtla gülüp kuzuyla ağlayanların tavırlarına dikkat kesiliyorum ben de sizler gibi.
Ölü için ağlayanları da diri için ağlayanları da hepimizi biliyoruz.
Nedenine niçinine pek bakmadan ağlıyorum. Yeri geliyor için için ağlıyorum, yeri geliyor siğim siğim ağlıyorum, yeri geliyor hıçkıra hıçkıra ağlıyorum, yeri geliyor höykürüyorum; ağlıyorum.
Ağladıkça anlıyorum, anladıkça ağlıyorum. Ağlarken yalnız olmadığımı bildiğim anlar ağlamanın hazzına doyamıyorum.
Ağladığımız anlara, günlere güldüğüm de oluyor ara sıra.
Ağladıkça benim gibi ağlayanları hissedip ağlıyorum. 'Ağlarsa anam ağlar, başkası (kalanı) yalan ağlar' diye diye ağlıyorum.
Her ağlamanın bir gülmesi olduğu inancıyla ağlıyorum.
Ağabeyim sayın Şükrü TÜRKMEN'in çok sevdiğim bir şiirinde dediği gibi ben de
'Gündüzlerde gece yazda kış olmaz
Yetim malı her insana aş olmaz
İnanma fallara gerçek düş olmaz
Bülbüller ağlarken gül aciz kalır' diye diye ağlıyorum.
Benim gibi ağlayanlarla aynı duyguları paylaştığımıza inanıp mutlu oluyorum.
Ağlayıp inleyen mazlumlardan olmayalım. Ağlayalım ama gülmeyi de hiç unutmayalım. Az gülüp çok ağlayanlardan olmayalım.
Ağlatan olmayalım da yeter…
Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın dünya bizim için dönmesini durdurmuyor. Dünya döndükçe biz de ağlamaya, ağlatmaya devam edeceğiz. Başında gülüp sonunda ağladığımız, ağlatıldığımız çok hadise var. Haksız yere bizleri ağlatanlara bu imkan ve fırsatı bir daha vermesin Cenab-ı Allah.
Allah, kimsenin güler yüzünü ağlatmasın.
Olur da bir gün çok ağlarsanız o da mutluluktan olsun.