İnsan hayatı çocukluk, gençlik, yetişkinlik ve yaşlılık olmak üzere belirli ve sınırlı zaman dilimlerinden oluşmaktadır. Her bir dönem ayrı bir öneme sahip olmakla beraber gençlik dönemi insan hayatının en önemli ve en kritik dönemini oluşturmaktadır. İnsanın geleceğini şekillendirdiği, şahsiyetini inşa ettiği değerli bir dönemdir gençlik.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.), “…İhtiyarlık gelmeden önce gençliğin kıymetini bilin…” (Buhârî, Rikak, 3) buyurarak, bu dönemin geçici olduğunu ve onu doğru bir şekilde değerlendirmemiz gerektiğini vurgulamıştır.
Gençlerin hayatı anlamlandırma ve kişiliklerini inşa etme çabasında oldukları bu dönemde onlara rehberlik etme noktasında en temel görev öncelikle anne-babalara, sonrasında eğitimcilere ve tüm topluma düşmektedir. Yarınlarımızı emanet edeceğimiz gençlerimiz bugün yaşadıkları topluma emanettirler. “Gençliğimiz istikbalimizdir” sözü bir toplumun geleceğini şekillendiren temel gücün gençler olduğunu ifade etmektedir. Bir ülkenin, toplumun kalkınması, huzuru ve refahı gençliğine verdiği önemle doğru orantılıdır.
Günümüzde gençler dijital bağımlılık, yozlaşan sosyal medya kültürü, geleceğe yönelik ümitsizlik, belirsizlik ve manevi boşluklar gibi ya da zamanını boşa geçirmesine sebep olacak oyun vb. pek çok olumsuz durumla karşı karşıya kalmaktadır. Bu olumsuzluklar gençlerin köklerinden, dini ve kültürel değerlerinden uzaklaşmalarına ve yaşadıkları topluma karşı aidiyet duygusunu kaybetmelerine sebep olabilmektedir.
Toplumun inşasında gençlerin rolü büyüktür. Gençlerin potansiyellerini gerçekleştirebilmeleri için onlara yol göstermeli, destek olunmalı ve sorumluluk almalarına imkân verilmelidir.
Dinimiz de gençliğe büyük önem vermiştir. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), “İnsanlar içinde Yüce Allah’ın (c.c.) en sevdiği kimse, kötülükleri terk edip iyiliklere yönelen gençtir” (Ebu Dâvûd, Salât, 26) buyurarak gençlerde güzel ahlakın önemine işaret etmiştir.
Rasûlullah (s.a.v)’ın hayatında gençler önemli bir yere sahipti. Efendimiz (s.a.v.); gençlerle güven ve samimiyete dayalı bir ilişki kurmuş ve bu ilişki vesilesiyle onların enerjilerinden, potansiyellerinden, cesaretlerinden istifade etmiştir. O, gençlerle yakından ilgilenmiş, sorularını sabırla dinlemiş, onları eğitmiş ve onlara kabiliyetlerine göre sorumluluklar vermiştir.
Hz. Ali (r.a.) on yaşında İslam’a girmişti. Erkam b. Ebi’l-Erkam her türlü tehdit ve tehlikeye rağmen Mekke’de evini ilk Müslümanlara açtığında 17 yaşında bir gençti. Cafer b. Ebî Talib, Habeşistan kralı Necâşî ve beraberindekilere İslam’ı anlattığında 25 yaşındaydı. Üsame b. Zeyd Suriye seferinde ordu komutanı olarak görevlendirildiğinde 18 yaşında bir genç sahabeydi. Rasûlullah (s.a.v.), İslam’a davet mektuplarını gençlere yazdırmış ve onlarla göndermiştir. O, 25 yaşlarında olan Mus’ab b. Umeyr’i Medine’ye öğretmen olarak göndermişti. Bu örneklere baktığımızda Rasûlullah gençleri sevmiş, onlara değer vermiş, İslam’ın yaşaması ve yayılması noktasında onlara kritik görevler vermiştir. O, gençlerin geleceğin sorumluluğunu yüklenebilecek özellikte yetişmesi için çaba sarf etmiştir.
Gençliğin önemini kavrayarak, sahip oldukları enerji ve potansiyeli dikkate alarak, Hz. Peygamber’in gençlere verdiği önemi ve yaklaşım metodunu benimseyerek onları iyi bir eğitimle yönlendirmeliyiz. Yarınları kendilerine emanet edeceğimiz gençler ne kadar iyi yetiştirilir ve ne kadar dinine, vatanına bağlı kalırlarsa, istikbalden o derece emin olunabilir.
Rabbimiz bizlere Kur’an ve Sünnete uygun bir hayat sürdürebilmeyi, ecdadımızdan aldığımız emanetleri bizden sonraki nesillere hakkıyla ulaştırabilmeyi nasip eylesin…
Sezen KONUK
Din Hizmetleri Uzmanı
